Reisverslag Sri Lanka van 06/02 tot en met 06/03/2020. De deelnemers waren: Rik Vanderjeugdt, Stefaan Detandt en Annemie Decrem, Eric Van Rysselberghe en Lieve Van Rysselberghe.
De reis had tot doel het bezoek aan de verschillende projecten, evaluatie van de projecten en eventueel bijsturen, het bijwonen van de algemene vergadering met de leden van het comité van de Foundation in Sri Lanka.
Reisverslag opgesteld door Lieve en Annemie.
Er werd ook 3 dagen gewerkt op een terrein waar biologische bananenbomen en andere biologische teelten aangeplant werden. Hier zal in de toekomst een centrum uitgebouwd worden om biologische rijst en andere producten op te slaan en te verkopen. Eric en Stefaan hebben meegewerkt met de lokale mensen om de plantage op te starten.
Wat we te zien kregen was voor ons een bevestiging dat de werking naar wens verloopt. Er is een open communicatie, en de leden van het comité werken goed samen en verstaan elkaar.
Deel 1
Aankomst in Negombo op 07/02 rond 3 uur ' s nachts.
07/02
Installeren in Negombo in Araliya Blue, geld wisselen, winkelen en meeting met Shiran en Sudharma, Nilani en Pradeepa.
Uiteenzetting van het programma.
08/02
Om zes uur vertrek naar Ratnapura, ontbijt onderweg.
Bezoek aan de straatkinderen, en de vrouwengroep van deze stad.
De vrouwengroepen worden door ons gesteund door micro kredieten, in deze regio worden 80 kinderen gesteund via een scholarship.
Deze vrouwen vervaardigen allerlei artisanaal zoals gevlochten manden, handtassen, naaiwerk, ze doen aan bloemschikken met kunstbloemen, ze drogen kruiden, en zoveel meer. Ter gelegenheid van ons bezoek werd er een tentoonstelling georganiseerd waar de spullen te koop werden aangeboden.
Het gezin dat ontstaan is in het project van de straatkinderen is aanwezig, en het dochtertje van dit koppel danst voor ons een sierlijke Sri Lankaanse dans. Het was haar moeder (toen één van de straatkinderen) die ons bij ons allereerste bezoek aan dit project verwelkomde met een gelijkaardige dans!
Na het bezoek aan Ratnapura gaan we onmiddellijk door naar Anuradhapura waar we overnachten.
09/02
Ontbijt in "De Casserolle".
Als start worden we verwelkomd bij Mr Hemapala. Hij is de starter en de gedreven bezieler van ons rijstproject.
Er wordt een nieuw comité opgericht: "Foundation Martin De Kegel for Bio Rice Farming".
Het nieuw comité heeft als doel beter de verschillende boeren te kunnen opvolgen. Ze zullen maandelijks vergaderen.
Alle leden van het comité stellen zich voor, leggen uit wat ze doen. Ze krijgen als een soort van certificaat een nieuwe schop/hak. Er zijn meer dan 30 rijstboeren (comité leden) aanwezig. De sfeer zit goed, er wordt heel wat heen en weer gediscuteerd!
Er zijn goede resultaten geboekt dit seizoen: ongeveer 70 000 kg biorijst is geoogst door ongeveer 40 boeren.
Het probleem is nu om dit op de beste manier verkocht te krijgen. Er wordt een comitélid aangewezen die verantwoordelijk is om de verkoop te organiseren. Onze hulp wordt gevraagd... Een mogelijke oplossing is het gebouwtje dat de VZW zal bekostigen en dat als opslagruimte en verkooppunt kan/zal fungeren.
Hemapala is intussen een autoriteit geworden in deze bio-rijst cultuur. Hij geeft lezingen, studenten komen bij hem om ervaring op te doen. Hij krijgt meer en meer erkenning door de overheid.
Momenteel zijn er tussen de 1000 en 1500 boeren die meewerken met het project verspreid over de districten Anuradhapura, Polonaruwa en Kurunagala.
Er is een heel verhaal verbonden aan de start van dit project: Hemapala was een rijstboer die zoals de anderen teelde met chemische middelen. Hij werd zwaar ziek. Een van onze leden Brian, kwam bij hem met een hoeveelheid natuurlijke medicinale kruiden, en legde het verband van de ziekte van Hemapala met het gebruik van de chemische middelen.
Hemapala dronk de kruidenthee en genas. Hij gooide het roer om: hij gebruikte nooit nog chemische middelen en hij maakte zelf zijn natuurlijke compost en bestrijdingsmiddelen met de kruiden en planten die groeiden in het wild.
Hij is zich gaan specialiseren in het kweken van biologisch geteeld zaaigoed voor verschillende soorten rijst en groenten. Hij zoekt ook naar soorten rijst die beter bestand zijn tegen de klimaatschommelingen en de veranderingen in de weersomstandigheden en in de natuur.
Hij kon (eerst slechts enkele) collega's overtuigen om over te schakelen en langzaam groeide het project.
De leden van het bio rijst project krijgen bij hem 1 kg biologisch zaaigoed, en moeten na de oogst 1,5 kg teruggeven aan Hemapala. Zo kan de groep groeien en kunnen steeds meer boeren meewerken.
Ongeveer 10 jaar geleden is onze VZW het project beginnen steunen: we bekostigden een waterput zodat ook in droge periodes voldoende water voorhanden is voor de teelt van de bio zaden.
Hemapala vergastte ons op een lekkere (biologische) maaltijd.
Vandaar gaan we naar het kerkje van Mihintale waar 5 vrouwengroepen ons opwachten.
Deze groepen staan onder de verantwoordelijkheid van Father Felix. Hij vormt groepen van 5 à 10 vrouwen die elkaar helpen. Zij storten wekelijks of maandelijks een klein bedrag in een fonds, waarop ze beroep kunnen doen als ze het financieel moeilijk hebben of als ze met een thuisarbeid willen beginnen of uitbreiden. Ze kunnen dan een lening krijgen uit het fonds, en terugbetalen op eigen tempo, de rente is 3% (de officiële rente in de bank is maandelijks 20%)
De vrouwen stellen zich voor, en vertellen hoe ze in hun groep tewerk gaan. Wij gaven al 2 x financiële hulp, nu redden ze het zelf, hoewel ze nog hulp zouden appreciëren!
Ze vergaderen maandelijks thuis bij één van de leden, de anderen brengen dan allemaal iets mee als vergoeding (meestal groenten). Er is een rotatie voor de plaats bij wie de vergadering plaats heeft.
De vrouwen zijn alleenstaand, of hebben een gezin met weinig inkomen (boeren).
Zij nodigen ons uit om bij hen te komen zien wat en hoe zij werken. In de loop van de komende week zullen we enkele vrouwen bezoeken.
Er is ook een "agriculture instructor governement worker" aanwezig die nauw samenwerkt met Brian, onze instructeur voor de bio rijstproductie.
Een probleem in deze streek zijn ook de wilde olifanten. Daartegen worden "lemontrees" aangeplant, en bijenkorven geplaatst, omdat de olifanten bang zijn voor het geluid van de bijen.
Momenteel probeert de overheid de mensen te overtuigen om waterbesparend te leven (watertekort dreigt)
Er zijn wel al een paar "lessen" waar mensen aan kunnen deelnemen (agriculture/ bio).
10/02
Door het gebruik van chemische middelen zijn de bodem en het grondwater in de streken waar rijst geteeld wordt grondig vervuild! De mensen zijn nochtans aangewezen op het water dat ze oppompen, maar dit is zeer ongezond. De overheid levert zuiver water aan 1 Rs per liter. Dit is duur voor een gezin dat dagelijks moet vechten om één maaltijd per dag op tafel te krijgen! Ze drinken dan ook van het ongezonde water, en er zijn veel nierziekten en huidziekten.
De grotere scholen in deze streken worden voorzien van een installatie voor waterzuivering door de overheid, maar de kleine schooltjes in de afgelegen gebieden vallen uit de boot! Father Felix heeft zich tot doel gesteld om voor deze schooltjes (een 90-tal) een waterfilter te voorzien zodat de kinderen tenminste gezond water kunnen drinken. Als ze op jonge leeftijd te veel vervuild water drinken is de kans zeer groot dat ze ziek worden.
Deze gemeenschappen bestaan bijna volledig uit boeddhistische gezinnen.
We bezoeken een dergelijk schooltje om de installatie die wij aankochten te bekijken. De leerkrachten zijn opgetogen over de installatie, en hebben met de kinderen een aantal liedjes en dansjes voorbereid die ons het leven in deze streken moet voorstellen.
Het is zeer aandoenlijk te zien hoe de kinderen hun best doen om het zo goed mogelijk te doen.
Het valt ons ook op dat er een zeer goed Engelstalige leerkracht is, die het vak Engels geeft. Een meisje leest een brief in het Engels voor, waarbij ze uitlegt hoe blij ze zijn met deze schenking. De ouders hebben voor ons enkele Sri Lankaanse zoete specialiteiten klaargemaakt. Leuke afsluiter!
Na het bezoek aan het schooltje rijden we naar de Don Bosco instituut.
We bleven veel te lang op vorig bezoek en kwamen wel 2 uur te laat in Don Bosco waar we het vocational training project bezochten, onder het toeziend oog van Father Robin! Er was hier een ware ontvangst met muziek, dans en toespraken. Zeer mooi en groots opgezet. Father Robin blaast dit Don Bosco instituut heel veel (nieuw) leven in! Mooi om te zien.
Een 190 jongeren volgen hier een voortgezet onderwijs of vervolmakingscursus om een betere job te kunnen vinden. 40 van deze jongeren krijgen van de VZW een toelage om de benodigdheden voor deze cursussen aan te kopen. Er worden allerlei technische beroepen aangeleerd: landbouw, toerisme, koken, automechaniek, metaalbewerking, lassen, elektriciteit, verpleegkunde, rijopleiding, verschillende taalcursussen, computertechnieken.
We worden vergast op een lekkere lunch.
Als afsluiter van de dag gaan we op bezoek bij een vrouwengroep die textiel weeft. Ze kregen een weefgetouw van de overheid, en wij gaven een toelage om garen en andere benodigdheden aan te kopen (25000 Rs). De vrouwen werken om beurten op de machine, er is een rotatiesysteem. Ze helpen elkaar waar nodig is. In 2019 schonken we een naaimachine aan deze groep, waar ze om beurten mogen op werken. Nu kunnen ze hun producten zelf afwerken wat de inkomsten hoger maakt.
11/02
Vandaag eerste dag dat Eric en Stefaan gaan werken. Ze moeten bomen planten op een terrein waar later het winkeltje en de opslagplaats zal gebouwd worden voor de bio rijstboeren van ons project.
Na het ontbijt gaan we de 2 werkers afzetten op de werkplaats. Er is daar al volop bedrijvigheid: de planten zijn al geleverd, de compost wordt gelost, er zijn al putten gegraven om het plantgoed in te planten. Maar nog een groot deel van het terrein is braakliggend en verwilderd.
Alles wordt goedgekeurd en we gaan de werkmannen vergezellen naar hun verblijfplaats: een mooi hotel, met mooie tuin, gelegen aan de rand van een meertje: zeer mooie locatie. De 2 zien het volledig zitten! Het hotel ziet er beter uit dan onze verblijfplaats! Als ze geïnstalleerd zijn brengen we ze terug naar de werkplaats.
Vandaar vertrekken we naar onze bio boer Hemapala. Hij heeft voor zijn land een waterput gekregen van de Foundation om het hele jaar door water te hebben voor de groenten teelt. Er zijn al een paar aanplantingen gebeurd, maar er is nog veel werk aan de winkel! Dit is ook de plaats waar Eric vorig jaar gaan helpen is om een stuk land (jungle) klaar te leggen om in cultuur te brengen. De waterput zal zeker zijn diensten bewijzen!
Wij vertrekken dan voor een bezoek aan een dame die aan home farming doet. Haar echtgenoot is bio rijstboer, en zij houdt zich bezig met het kweken van groenten op een biologische manier. Dit kadert in het project van de vrouwenwerking in de groepen van Father Felix. We zien een plantage van watermeloenen, en verschillende anderen groenten.
We bezoeken 4 van deze vrouwen die bezig zijn met de bio home-gardening. Een ambtenaar van het ministerie van landbouw vergezelt ons bij onze bezoeken. Hij werkt nauw samen met Brian, de instructeur die onze mensen opleidt om op biologische wijze te telen, zowel rijst als groenten.
Een van de gezinnen heeft ook een installatie om biogas te maken uit de compostering van koemest. Ze kunnen eten koken op een gasvuur dat werkt op biogas en de vaste stof die overblijft wordt als compost gebruikt.
Allemaal drukken ze erop dat dankzij de VZW MDK hun leven verbeterd is. Deze vrouwen werken ook samen in groepen: ze helpen elkaar en de steun die ze krijgen van de VZW wordt in een fonds gestopt waar ze met een rotatiesysteem allemaal gebruik kunnen van maken.
Het gaat hier om gezinnen die het zeker niet breed hebben. Dankzij een steuntje in de rug kunnen ze hun thuisactiviteit uitbreiden en een beter inkomen verwerven.
Bij 2 van de vrouwen konden we ook de bijenkorven bekijken. Deze bijenkorven werden ook door de VZW bekostigd. Er is een 2-voudige bedoeling met deze bijenkorven: ze leveren honing van hoogwaardige kwaliteit, en ze houden de olifanten op afstand die door het geluid van de bijen in de korf afgeschrikt worden. In deze streken zijn er nog regelmatig aanvallen van wilde olifanten.
Het was vandaag een drukke dag, we hadden zelfs geen tijd om te lunchen. Maar we zijn tevreden over wat we gezien hebben en de mensen zijn gelukkig!
12/02
Vandaag zal Father Felix ons opnieuw vergezellen.
Ver van de bewoonde wereld bezoeken we opnieuw een schooltje waar ook een waterfilter geplaatst is. Het water is hier nog meer vervuild dan bij het vorige schooltje. De leverancier van de installatie heeft dan ook nog een bijkomend filtersysteem geplaatst, op zijn eigen kosten.
Ook hier hebben de kinderen een aantal liedjes en acts voorbereid, en opnieuw is er een meisje dat een Engelse tekst voorleest. Ook hier is een zeer goede leraar Engels aan het werk!
Opnieuw hebben de ouders een aantal lekkernijen meegebracht. We moeten wel opmerken dat ook hier sommige kinderen slechts één maaltijd per dag krijgen: pure armoede!!!
Aangezien deze school zeer ver van het centrum van Anuradhapura ligt, was er slechts één bezoek gepland.
13/02
Laatste dag voor de "werkers".
We gaan Stefaan ophalen op de werkplaats, omdat hij graag meegaat naar de historische site van Anuradhapura. Eric blijft nog even werken.
Wat we zien is indrukwekkend: als we 3 dagen geleden onze "werkers" dropten, was het terrein nog woestenij, nu is een groot deel effen gemaakt, opgekuist en er staan bananenbomen geplant. Ze hebben hard hun best gedaan. Ook de lokale bevolking is komen helpen.
Er staat een bezoek aan de historische site van Anuradhapura op het programma.
Morgen vertrekken we naar Trincomalee voor de jaarlijkse algemene vergadering.
14/02
In de nacht, om 3 uur komen ze ons ophalen voor de reis naar Trincomalee. We gaan met een grote afgehuurde lijnbus, die airco heeft. De bus wacht ons op een pleintje dicht bij het hotel. Het is een hele klus om die bus terug op de weg te krijgen!
Bij aanvang is alles kalm in de bus, maar algauw zit de sfeer erin!
We verblijven in een convent van zusters. Dis is een zeer basic verblijf maar relatief proper en onze mensen voelen zich daar zeer op hun gemak. Het convent ligt dicht bij de zee... mooie locatie.
Na de installatie in het convent gaan we op uitstap in Trincomalee: het Fort met tempel, de heetwaterbronnen.
De lunchpakketten worden onderweg gekocht en in het convent opgegeten. Dan is er eventjes rust. Om 4.30 uur wordt er opgestapt om naar Nivavelli te gaan: één van de mooiste stranden van Sri Lanka.
Sommigen hebben hun zwemgoed mee, en er wordt duchtig in het water gespeeld, met o.a. Eric en Stefaan, Sudharma, Roshanti, Hadid, Shiran, Brian en Della.
Terug naar het convent voor het avondeten en dan rust......
15/02
Om 7 uur naar de mis. Dan naar het ziekenhuis om Nishanti haar spuit te laten zetten: zij was 2 dagen tevoren gebeten door een hond en moest 7 dagen na elkaar een spuit laten zetten.
Het ontbijt in het convent is Ok.
Algemene vergadering start om 10 uur.
Opening door Shiran, met bedenkingen omtrent laatste jaar werking.
Iedereen mag zijn zeg doen i.v.m. de werking, de projecten en de huidige manier van werken. Er wordt soms duchtig gediscuteerd!
De vergadering loopt tot rond 18 uur, onderbroken door 2 theepauzes en een middagmaal. Op het einde komt nogmaals aan bod hoe de vroegere werking fout liep, en hoe nu iedereen gehoord wordt en er wordt rekening gehouden met de mening van elkeen.
Het avondmaal wordt ingezet met een traktatie, en na het eten is er een korte zangstonde.
Naar mijn mening verloopt alles correct momenteel.
16/02
Huiswaarts keren, met de grote bus. Afscheid nemen van Eric, die op 17/02 terugkeert naar België. Wij (Rik, Stefaan, Annemie en ikzelf) worden terug afgezet in Anuradhapura, de rest reist naar Colombo.
Het hotelletje waar we nu overnachten is stukken beter dan het vorige in Anuradhapura, en ook nog eens goedkoper! De eigenaar heeft wel rood doorlopen ogen.... kauwt op bettle leaves.... Voor de rest niets dan goed over dit hotel!
17/02
Met de trein van 09.30 uur naar Jafna. Goede trein met airco, toch wel heel wat 'turbulentie'.
Aangekomen ongeveer 12.30. Hotel OYO Parc Vieuw: basic maar proper. Deze locatie is recht tegenover het "Old Parc". Vriendelijke hotelhouder.
Na installatie op zoek (via den boek van Stefaan) naar een driver/gids voor een toer naar Delft en naar Jafna zelf.
Op terugweg zagen we het oude archeologisch museum, de grote tempel Nallur Kandaswamy tempel en we zijn een ijsje gaan eten.
18/02
Op bezoek naar het eiland Delft. De weg ernaartoe is zeer mooi: ondiepe watervlaktes met ontelbare vogels, je ziet de visnetten van de vissers liggen. We moeten met een overzetboot, 1 uur varen. Valt nogal mee omdat we niet in de machinekamer moeten. Niet te veel volk op de boot.
Het eiland telt nog maar 4000 inwoners, vroeger was dat
Het eiland zelf is een mooie locatie, waar alle huizen omzoomd zijn met muren van koraalsteen... alle gebouwen zijn op dit eiland opgetrokken in koraalsteen... Indrukwekkend. We zien de bezienswaardigheden van het eiland: een koraalsteen die er dood uitziet, maar blijkbaar toch nog groeit., een baobab boom waar je kan gaan instaan in de stam (als ik mij niet vergis 17 meter diameter), het Hollands Hospitaal, de plaats waar Boeddha zou aangekomen zijn op het eiland, de wilde paarden, het Dutch Fort, ......
Er was een lekkere lunch voorzien, daarna de terugtocht met de boot. toch wel speciaal. Naar het zeggen van de driver waren er ongeveer 150 mensen aan boord, terwijl er maar 50 zitplaatsen zijn. 't was als haringen in een ton, en Annemie en Stefaan waren er niet zo gerust in...... De minuten werden dan ook afgeteld. Maar we zijn heelhuids en droog terug aan wal geraakt.
Met de wagen dan terug naar het centrum van Jafna, ijsje gaan eten... had ik beter niet gedaan...
19/02
Met dezelfde driver/gids de noordelijke kustlijn afgereden: zeer mooie natuur, en ook nog een aantal bezienswaardigheden: een mooie Hindoetempel met het grootste beeld van de apengod in Sri Lanka, de 2000 jaar oude stupa's in Kantharodai, veel Hindoetempels zijn tijdens de oorlog verwoest en worden nu heropgebouwd; het geld komt meestal van rijke Thamils die buiten Sri Lanka wonen.
Zeer eenvoudige lunch in een baancafé, op het einde terug naar de "Rio" voor een ijsje (of fruitsap).
Jafna viel best mee.
20/02
In de voormiddag nog een bezoek aan het Fort, de openbare bibliotheek (die gesloten is voor toeristen overdag), de 'Clock Tower' en 'The Old Parc',
Nog een kleinigheid gaan eten en om 13.45 uur vertrok de airco trein naar Colombo.
In Colombo station werden we opgewacht door Hadid, de echtgenoot van Sudharma, die ons meenam terug met de trein tot Ragama waar ze wonen. De nacht mochten we doorbrengen bij Sudharma. Tot laat in de avond gebabbeld, en om 23 uur kregen we eten.
Als gevolg van de koude airco had ik geen stem meer 's avonds!
Deel 2
21/02
De planning was om 's morgens de bus te nemen naar Nuwara Eliya waar Sudharma een programma had voorbereid.
Op weg naar de bus naar Nuwara Eliya voelde ik dat mijn stem steeds moeilijker doorkwam, en er iets op mijn stembanden was gaan vastzitten. Dat deed mij beslissen om niet mee te gaan naar Nuwara Eliya, maar te gaan uitzieken in Negombo.
Het verslag van het programma in Nuwara Eliya zal ons worden bezorgd door Annemie en Stefaan.
22/02 - 23/02 - 24/02 - 25/02
Voor mij volgden enkele zeer saaie dagen in mijn kamer in Negombo. Ik werd er wel in de watten gelegd met thee en fruit, maar toch zijn er leukere dingen te beleven!
26/02
In de voormiddag was er in het hotel een zuster van de 'Good Shepherd' orde op bedelbezoek in het hotel. Ik maakte een afspraak om bij Sister Johne op bezoek te gaan die blijkbaar in Negombo verbleef.
Toen ik aanstalten maakte om naar de stad te vertrekken kreeg ik een telefoontje van Annemie: zij was de dag ervoor van een betonnen trap gevallen en had zich lelijk pijn gedaan aan de rug. Ze bevonden zich op dat moment in Ella voor een toeristisch bezoek aan deze mooie streek.
Met Sunil (de driver van het hotel) ben ik Annemie en Stefaan gaan ophalen in Ella (7 à 8 uur rijden).
27/02
Om 7 uur vertrokken in Ella, terug naar Negombo waar we naar het ziekenhuis gingen om Annemie te controleren op eventuele letsels ten gevolge van haar val. Gelukkig viel het allemaal best mee, met de nodige tijd en een aantal medicamenten zou alles wel goed komen. Er werden geen breuken en/of andere letsels vastgesteld. Oef!
28/02 - 29/02
Nog even rustig houden, en uitzieken en herstellen.
Op 28/02 mochten we 's avonds gaan eten bij Christopher en zijn familie: altijd de moeite waard!
Op zaterdag 29/02 werd een programma voorzien in Payagala. Dit werd afgelast wegens het feit dat er plaatselijk een 'Churchfeast' was, waardoor veel vrouwen van de vrouwenorganisatie niet aanwezig konden zijn voor ons programma.
01/03
Vroeg op stap naar Kalpitiya.
Roshanti had een programma uitgewerkt met haar vrouwengroepen en de jeugdgroep.
Op weg wou ik graag nog Wijitha gaan bezoeken (de man die Suleika had bijgestaan in haar zoektocht naar haar biologische moeder). We waren net iets te ver gereden en bij het terugdraaien geraakte ons voertuig verzonken in het zand... Wijitha kwam ons met zijn camion uit de nood helpen, we kregen bij hem een tas thee, maar dit oponthoud zorgde er wel voor dat we 2 uur te laat aankwamen bij Roshanti. Maar we zijn zeer goed in het te laat komen op bijeenkomsten: er is altijd wel iets dat ons weerhoudt om op tijd te komen.
De vrouwen van de vrouwengroepen werden aan ons voorgesteld: elk van hen kreeg micro kredieten om een huisarbeid te beginnen: tapijtjes maken, kippenfarm, naaiatelier, vissersactiviteiten, enz....
Roshanti werkt ook met mensen met een beperking die ze een job heeft bezorgd: de vrouw die tapijtjes maakt, een visser die gehandicapt is door in zijn kindertijd polio te hebben doorgemaakt. Hij heeft een job bij de vissers.
Speciale aandacht ging naar de jeugdgroep die gestart is met het bedrukken van T-shirts. 30 jongeren werken samen om T-shirts te bedrukken die ze dan verkopen op plaatselijke jaarmarkten en op plaatselijke evenementen.
Als verrassing hadden ze 2 T-shirts bedrukt met het logo van onze VZW. Zeer mooi gemaakt, we moeten zien wat we hiermee kunnen doen voor onze werking in België.
De groep vraagt een strijkmachine die de kwaliteit van hun producten zou verbeteren, en een aanzienlijke tijdswinst zou opleveren. Kostprijs: +/- 300 Euro.
Na de vergadering werden we ontvangen in het huis van de broer van Roshanti: De vrouwen hadden allerlei versnaperingen klaargemaakt.
We werden ook voorgesteld aan een jongen die een niertransplantatie heeft ondergaan. Hij moet wel nog steeds 3 keer per week naar de dialyse en moet een zware therapie volgen en heel wat medicatie nemen. Dit kost stukken van mensen, en er is geen gezondheidsverzekering die tussen komt. De jongen wordt wel gesteund vanuit de Foundation met het budget van de Medical assistance.
02/03
Bezoek aan enkele bezienswaardigheden in Colombo.
Om 12 uur is er afspraak met Sudharma in 'the office'. We kijken enkele documenten na en er is afspraak met Shiran en Nilani om 15 uur. Verdere documenten worden nagekeken, en bijkomende budgetten worden besproken.
Om 17 uur is er afscheid, en keren we terug naar Negombo.
03/03
Consey komt met haar schoondochter voor 'the business'
Rustdag in Negombo: strandwandeling......
04/03 - 05/03
Rustig aan voorbereiden op de terugkeer naar huis: op 04/03 vertrekken Annemie en Stefaan, op 05/03 vertrek ikzelf.
Tot hier verslag door Lieve.
Verslag van het programma in Nuwara Eliya.
21/02
Vertrek van bij Sudharma thuis met de trein naar Colombo om van daaruit de bus (rit van 8 uur) te nemen naar Nuwara Eliya. Op de trein neemt Lieve de beslissing om niet mee te reizen wegens gezondheidsredenen. Een wijselijke beslissing, maar wel spijtig voor iedereen. Chaotisch afscheid in en rond het station van Colombo!’ s Avonds in de regen, goed aangekomen in Nuwara Eliya. Avondmaal in restaurant Milano.
22/03
Afspraak om 10u in het Convent met zuster Dayani. Home of Hope vangt 19 kinderen op. De vzw steunt er nu 10 kinderen en de vraag is om de andere 9 ook te steunen. Het was lang weekend en de meeste kinderen waren naar hun familie, toch waren er nog een 8-tal aanwezig. De sfeer was niet zo leuk als bij ons vorig bezoek. Het was een vrije dag en toch zagen we geen spelende kinderen. De muziekinstallatie die we 6 jaar geleden schonken werkt blijkbaar nog steeds (alhoewel ze boven op een kast stond???). Bikken en ballonnen uitgedeeld aan iedereen. De zuster had nog een “request”, nl. het dak (golfplaten) van de overdekte doorgang (buiten) laten verven. Ze vraagt daar echter een budget voor van 1.000 euro. Volgens haar zou dat mooier ogen ook voor de kinderen! Wij vinden 1.000 euro echter fel overdreven en ook onnodig. Er zijn in Sri Lanka ergere noden.
In de namiddag komen we terug naar het klooster om de “Womens meeting” bij te wonen. Eerst glippen we nog even binnen bij de kinderen met koekjes. Zij zijn er erg blij mee. Op de vergadering zijn er een 10-tal vrouwen aanwezig, een paar zijn verontschuldigd omdat zij in het weekend in de kerk helpen. Er wordt druk over en weer gepraat met Sudharma. Zij leggen hun problemen voor en krijgen goede raad van de anderen. We zien dat er een goede sfeer heerst. Hier ontvangen 25 kinderen een scholarship en sommige vrouwen kregen kleine sommen geld (bvb. 5.000 roepies = 25 euro) om iets op te starten. Zaad, plantsoen, meststoffen, morgen gaan we een kijkje nemen. Wij krijgen een beetje uitleg over wat de kinderen met scholarship zoal bereikt hebben. - 2 volgen reeds universitaire studies. – 1 volgt lessen voor Kandy danser - 1 studeert voor priester - de anderen zitten nog gewoon op school Er wordt bedankt voor de financiële steun. Wij worden getrakteerd op thee en zelfgemaakt zoetigheden. Op het einde neemt een vrouw nog spontaan het woord om in haar beste Engels de VZW nog eens uitdrukkelijk te bedanken. Die steun betekent heel veel voor hen. Een mooi gebaar van die vrouw! Ook ik bedank hun (in mijn beste Engels) in naam van Lieve en de VZW voor hun inzet, mooie samenwerking, vertrouwen en goed gebruik van het geld dat zij krijgen.
23/03
Bedoeling was om vroeg naar Worlds end te vertrekken voor een wandeling, maar dat werd ons afgeraden wegens mist en regen. Nu kunnen we rustig onze tijd nemen om zoals beloofd bij de vrouwen langs te gaan. We gaan eerst langs bij Nilou waar wij een kijkje nemen op hun aardappelveld. Haar man is er aan het werk en zij toont ons de korrels mest (gekocht met geld van de VZW) rond de planten. Zo hopen zij op een goede oogst. Dan vertrekken we met een busje naar een plaatselijke parochiekerk. Het is zondag en de vrouwen die we gisteren ontmoet hebben komen hier elke zondag na de mis bijeen. Ze proberen hier en daar nog iets te verkopen (o.a. zelfgebakken koekjes. We kopen haar winkeltje leeg!) en komen dan samen om te vergaderen. Met de bus, zoals gewoonlijk goed volgepropt, vertrekken we dan naar de ‘home-gardens’. Eerste stop bij Sagrika. Zij kweekt aardbeien op een lapje grond, in bloempotten en zelfs in een goot! Haar jongste zoon is er ook, hij krijgt een scholarship en heeft ook een prachtige stem. Wij worden dan ook getrakteerd op een liedje. Haar oudste zoon is kandy-danser (dankzij scholarship) en geeft nu les in Nuwara Eliya. Sagrika maakt ook envelopjes voor apotheek en foto’s. Ook toont zij ons trots haar haakwerkjes die zij tracht te verkopen. Het was ook zij die haar koekjes verkocht aan de kerk. Een ondernemende vrouw met het motto alle beetjes helpen! In de namiddag gaan we tot bij Elisabeth. Zij heeft de groep onder haar vleugels. Het laatste stukje naar haar huis is heel stijl en de tuktuk zet ons dan ook beneden af. Zij woont met haar zieke man in een houten huisje, moeilijk bereikbaar voor boodschappen en zo. Een bewonderenswaardige en zeer gelovige vrouw. De man van Elisabeth is gedeeltelijk verlamd. 6 maanden geleden werd hij door een trombose geveld. De VZW. biedt hem ook financiële steun. Bij ons afscheid schijnt de zon en een prachtige regenboog kleurt de hemelhoog boven het meer.
Verslag Annemie