Een Reisverslag uit 2013, geschreven door Lieve.
De reisverslagen werden meestal als e-mail verstuurd tijdens de reis zelf. Vaak geschreven op een querty computer van een bestuurslid of in een internetcafé, soms op een eigen laptop en uitzonderlijk zelfs op een smartphone.
De teksten zijn niet gewijzigd en vormen een authentiek relaas van de reis, sfeer, ervaring en bovenal van de toestand van Sri Lanka op dat ogenblik.
We zijn weer terug van onze Sri Lanka reis.
De reis was goed: heel goed weer, veel gezien en gehoord, veel gewerkt en ook genoten.
Wat vooral opvalt is de hele verandering die het land momenteel ondergaat, vooral de laatste 2 jaar.
Exact 10 jaar geleden ging ik voor het eerst naar Sri Lanka. In vergelijking met 10 jaar geleden zijn de steden veel properder geworden. Ook opvallend zijn de wegen: in het hele land zijn de wegen vernieuwd of zijn er wegenwerken aan de gang, van het noorden tot het zuiden. Er is zelfs een snelweg aangelegd van Colombo tot Galle, en men is volop bezig aan de snelweg verbinding van de hoofdstad Colombo met de nationale luchthaven. De wegenwerken worden zowel door mannen als door vrouwen uitgevoerd, vooral Tamil bevolking.
Voor het eest reisden we door naar het Noorden, naar Jafna. Ook hier worden zowel de wegen als de spoorwegen aangepakt. De vroegere spoorweg naar Jafna werd volledig verwoest gedurende de oorlog: de sporen werden uitgebroken om er wapens en munitie van te maken.
Er zijn veel meer personenwagens op de wegen te zien, maar nog steeds eisen kudden koeien, buffels en geiten hun plaats op in het chaotische verkeer. De ossenwagens geladen met allerlei goederen zijn er steeds minder, de kleurrijke vrachtwagens des te meer.
Deze verandering is vooral te wijten aan het einde van de oorlog die nu ongeveer 5 jaar geleden stopte, en die in het verleden heel veel geld opslorpte.
Voor de bevolking zelf verandert er nog niet zo veel. Op 10 jaar tijd is de prijs van de rijst (en ook van andere levensmiddelen) verdubbeld. Er wordt veel geklaagd over de levensduurte.
De gewone man kan zijn kinderen nog steeds niet naar de betere scholen sturen, want deze zijn peperduur: er moeten voor de inschrijving in de privé scholen en colleges grote bedragen betaald worden (150 000 roepies of ongeveer 1000 euro, en daarbovenop een jaarlijks schoolgeld van 70 000 roepies of ongeveer 450 euro). De gewone burger heeft een maandloon van ongeveer 15 000 tot 20 000 roepies of 100 tot 150 euro.
Het inschrijfgeld is dus niet mogelijk voor de gemiddelde burger. Hun kinderen moeten dan maar terecht in de staatsscholen, die weliswaar gratis zijn, maar slechts een minimaal basis onderwijs geven. Ook hier moeten de ouders zelf de schoolbenodigdheden aankopen, wat voor de armsten ook soms onoverkomelijk is. Daarom geeft onze VZW dit jaar weer steun aan 600 kinderen om deze schoolbenodigdheden aan te kopen (meestal gaat het om de aankoop van het uniform dat overal verplicht is, schoenen, boeken en schriften en schrijfgerief). Voor de kinderen die naar het staatsonderwijs gaan worden in de namiddag private bijlessen georganiseerd, om het basis onderwijs aan te vullen. Vooral Engels wordt als bijles gevolgd, maar ook wetenschappen en wiskunde. Ook deze lessen moeten door de ouders betaald worden, en ook dit is niet voor iedereen betaalbaar.
Onderwijsinstellingen voor kinderen met beperkingen zijn ook ver te zoeken, en zijn zeer basic!
De vissers langs de kusten hebben hun leven na de tsunami terug in handen genomen. De meesten zijn nu beter af dan voor de ramp, omdat hun huizen nieuw zijn en sterker gebouwd dan de vroegere hutten. Ook hun boten en materialen zijn volledig vernieuwd, en uit gesprekken met de vissers konden we opmaken dat zij er echt beter aan toe zijn dan voor de tsunami. Door de aandacht die zij op dat moment kregen van de buitenwereld, zijn ze ook uit een soort isolement gestapt en ze sturen hun kinderen ook naar school (wat voorheen weinig gebeurde: zij leerden het vissersberoep van vader op zoon, en algemene ontwikkeling kwam er niet aan te pas, en ze participeren meer aan de maatschappij dan voorheen. Alleen het sociale vangnet van de sociale zekerheid is nog niet voldoende uitgebouwd: er moet nog steeds een privé verzekering aangegaan worden en dit is voor velen nog te duur. Als er dan vissers op zee blijven, is en blijft er het probleem van de weduwen en kinderen die zonder inkomen achterblijven.
Scholarship 2013
600 kinderen worden nu gesteund door onze VZW. 600 kinderen over het hele eiland verspreid, geselecteerd door de leden van het comité.
Deze kinderen krijgen 2500 roepies per jaar (ongeveer 15 euro). Dit bedrag wordt ofwel cash uitbetaald, ofwel worden de schoolbenodigdheden door de Foundation aangekocht en aan de kinderen bezorgd.
Verschillende van de kinderen gaven reeds een getuigenis omtrent de betekenis van deze jaarlijkse toelage. (zie website 'verslagen Sri Lanka').
Een van de succesverrhalen van dit scholarship is het volgende:
Toen we 12 jaar geleden gestart zijn met deze hulpverlening, werd er een uitkering gegeven aan een gezin met 2 kinderen. De vader was werkzaam in verschillende tijdelijke jobs, met laag inkomen, de moeder was werkloos. De kinderen waren 10 en 8 jaar. Via de hulp van het comité werden de kinderen uitgekozen om een scholarship te ontvangen, en kon de moeder aan de slag als secretaresse, de kinderen gingen naar school. De vader vond na verloop van tijd werk als taxi chauffeur van een 'tuktuk'. Momenteel zijn de kinderen afgestudeerd: de oudste is werkzaam als directeur in een bedrijf, en ook de andere heeft een vaste job gevonden. De oudste zoon geeft nu zelf een scholarship aan 3 jonge kinderen: hij is leider in een jeugdbeweging, en daar heeft hij de kinderen geselecteerd.
Hij zet zich ten volle in voor de jeugdbeweging, en probeert zo de ontwikkeling van zijn land te bevorderen.
Een andere jongen, die ook vanaf het eerste jaar gesteund werd, is naar het seminarie gaan studeren en is nu in het derde jaar theologie.