Een Reisverslag uit 2011, geschreven door Eric.
De reisverslagen werden meestal als e-mail verstuurd tijdens de reis zelf. Vaak geschreven op een querty computer van een bestuurslid of in een internetcafé, soms op een eigen laptop en uitzonderlijk zelfs op een smartphone.
De teksten zijn niet gewijzigd en vormen een authentiek relaas van de reis, sfeer, ervaring en bovenal van de toestand van Sri Lanka op dat ogenblik.
Beste,
Van 26 januari tot 9 februari gingen Joris, Elie en ikzelf naar Sri Lanka, Lieve vertrok al een week vroeger. We vonden er een ander Sri Lanka dan gewoonlijk, nat en regenachtig, en geen zon.
Ook de mensen waren aangeslagen door het aanhoudende regenweer. De gevolgen zijn trouwens ernstig, naar schatting 35000 huizen vernield en 1 200 000 mensen kunnen niet in hun huis blijven door overstromingen.
Het land is ontwricht, de situatie is zelfs dramatischer dan ten tijde van de Tsunamie, er zijn wel niet zoveel doden te betreuren, maar de daklozen zijn veel talrijker, en de miserie van voedseltekort is veel ernstiger.
De ellende zal ook veel langer duren omdat het water maar langzaam wegtrekt. Bij de tsunami was het water vlug weggetrokken en kon de schade onmiddellijk opgemeten worden.
Lieve had al een week rondgereisd toen wij op donderdagmorgen aankwamen. We brachten de donderdag een bezoek aan het badhuis in Negombo, aan de familie Christopher en aan de St Mary's school in Negombo.
We gingen ook wat op verkenning in Negombo en gingen dan maar vroeg slapen om de acclimatisatie te voltooien, en om uit te rusten van de lange reis. We logeerden in guesthouse 'The Manchester' in Negombo.
Vrijdagmorgen 06u vertrokken naar Kalpitiya, voor een bezoek aan het eiland alwaar we vorig jaar toiletten bouwden. De toiletten zijn in gebruik, en zijn goed onderhouden, wat ons natuurlijk een immens plezier doet.
We bezoeken de school en aanhoren de request om de teachers een klein maandloon te betalen, Caritas is immers gestopt met betalingen, en de staat Sri Lanka komt zijn belofte nog niet na om de teachers (3) te betalen (elk 2500 Rupies/maand). We zullen dit later voorleggen aan het comité.
We vertrekken dan naar Anuradhaphura alwaar we logeren.
's Anderendaags zetten we onze tocht verder richting Polonnaruwa, waar we de ruines van het oude paleis bezoeken. We logeren aan de oevers van het prachtige meer. Spijtig dat het onophoudelijk regent.
's Zondags verhindert de regen om Sigiriya te bezoeken en horen we onheilspellende berichten over alsmaar zwaardere overstromingen.
We brengen, ondanks de nattigheid, toch een bezoek aan de tempel van Dambulla. Daarna gaat het richting Kurunegala waar we logeren (Elie en ik) in een bungalow van het researchcentrum voor rijstteelt. Ondanks de regen ga ik een half uurtje lopen.
Het logement is basic maar OK. We worden "verzorgd" (eten) door Karrou die elke dag voor ons zal koken.
Maandag project 1 : middelgrote school school waar we meisjestoiletten gaan bouwen en een sceptische put. Er wordt gegraven, we stoten in de ondergrond op rots, er kunnen drie betonnen ringen worden gestoken. Er zijn een 10-tal vaders van de schoolkindren die het werk samen doen.
Wij kunnen hier en daar een handje toesteken. We ontdekken in de buurt van de toiletten wat overgroeide bouwafval waar we aan opruim doen, en proberen zoveel mogelijk stenen te recupereren. Dit wordt door de principal (directrice) en door mr Banda (onze gastheer) zeer gesmaakt, vooral omdat het zo een grote "opvoedkundige" waarde heeft. Dat hoorden we nadien.
Na het steken van de put is het zo erg aan het regenen dat de werkzaamheden worden stop gezet. De vaders zullen later het werk verder zetten. De foundation betaalt al het materiaal.
Dinsdag project 2 : kleine school waar we een watertank (op verhoogde betonnen plateau) en een pomp, en drie waterkraantjes bekostigen.
Ook hier wordt het werk uitgevoerd door de ouders van de schoolkinderen, enkel materiaal wordt betaald. Er zijn meer dan vaders genoeg, onze hulp is niet nodig. Alweer verhindert de regen dat er in de namiddag wordt verder gewerkt. Er heerst een zeer goede sfeer op deze school.
Woensdag project 3 : grote school waar we een nieuwe waterpomp bekostigen (de oude is uit gebruik, helemaal verroest) en een herstelling van het buizenstel en de kraantjes om handjes te wassen. De regen doet me beslissen om de werkzaamheden uit te stellen. een vader, die loodgieter en elektricien is, zal het werk uitvoeren, zodra het weer het toelaat. De sfeer op deze school is totaal anders, er heerst minder betrokkenheid, het engagement van de teachers is niet zo warm en niet zo diep als gisteren. We druipen letterlijk af.
Donderdag project 4 : een kleine, weggespoelde brug, in de rijstvelden, wordt "hersteld". Door het overvloedige water, en de sterke stroming is het brugje erg beschadigd, de weg is er buiten gebruik. Wat 's morgens volgens ons onmogelijk leek was 's avonds een feit, voetgangers en fietsers konden opnieuw over de brug. Er werd hier door de plaatselijke bevolking zeer goed werk geleverd, een staaltje van vindingrijkheid en samenwerking !! We stonden perplex dat het zo liep. Het regende maar af en toe een beetje die dag, echt een verademing.
Vrijdagmorgen werden we opgehaald door Lieve en Joris, die een week op pad geweest waren, en die erg onder de indruk waren van de overstromingstaferelen die ze hadden gezien. We namen afscheid van Karrou, bedankten hem hartelijk; we namen ook afscheid van de energieke en warme mr Banda, de plaatselijke verantwoordelijke voor deze boerengemeenschap (Boeddistische samenleving).
We zullen de onvergetelijke momenten met mr Banda (onder andere in zijn auto, ritjes naar de verschillende projecten) koesteren. Onder de gietende regen rijden we naar Kandy, waar we druipnat de tempel van de Tand bezoeken.
Zaterdag rijden we alweer door de gietende regen naar Nuwara Eliya, kleine aardverschuivingen verontrusten ons, maar we geraken toch ter plaatse.
In N.E. is het nat en koud, ook in de huisjes waar we logeren is het vochtig en koud.
De zondagmorgen brengen we een bezoek aan het weeshuis, waar we de onderhoudskosten van 10 kinderen op ons nemen (al een paar jaar) Het is een emotioneel bezoek aan het klooster, de weeshuisafdeling roept de sfeer op van de jaren '30. De zuster ter plaatse levert er schitterend werk!! we zien alleen lachende (en dansende en zingende) kinderen. Ze zijn in de wolken met de koekjes die we hen uitdelen.
De geplande uitstappen voor de namiddag vallen letterlijk in 't water.
Maandag rijden we richting Colombo. Kletsende regen, koud en dichte mist, zo kenden we dit land nog niet !! En de slechte en onheilspellende berichten over overstromingen blijven maar komen ...
We slagen er toch in een bezoekje aan Thee-estate Pedro mee te pikken. Alle machines liggen wel stil, er zijn geen blaadjes geplukt, dus kan er niet gewerkt worden. De regen dwarsboomt de economische activiteit. maandagavond zijn we te gast bij Sudarma thuis voor het avondmaal.
We zijn laat terug in Negombo , "onze thuisbasis". Dinsdag is er zonneschijn !! We hadden dit al meer dan een week niet gehad. Een paar boodschappen, en een wandeling door 't centrum. Dan meeting aan het badhuis. We moeten een oplossing vinden voor de kost van het water. Er zal bestudeerd worden of er een boorput kan worden gestoken, en een pomp om zo in het eigen water te voorzien.
Als dat zou kunnen zouden er meer mensen kunnen komen douchen (idee is 10 roepies i.p.v 20 nu). Wordt voorgelegd aan comité, en we wachten op de studie. Dan meeting van het comité, dat we vorig jaar in het leven hebben geroepen (we hebben dat ge-eist) Ik druk nog eens op het feit dat het onze bedoeling is om zoveel mogelijk mensen met de laagste inkomens te helpen. Het maximum aan hulp met het minimum aan geld; Er mogen geen persoonlijke belangen spelen, geen vrienden e d voordragen als die niet tot de laagste inkomensklasse behoren.
Het scholership blijft absolute voorrang krijgen. Het comité is het daarmee eens.
Ik benadruk nog eens onze vrees voor jaloersheid en ik heb de indruk dat men begrijpt wat wij willen. Het is daarom dat ik hier kom meewerken met hen, om te laten zien dat het niet alleen om geld gaat, maar om mensen te helpen, en om hulp te bieden aan groepen mensen, niet voor individuele probleemsituaties.
De vergadering wordt afgesloten met een kleine maaltijd, die wij persoonlijk aanbieden aan het comité. En dan is het afscheid nemen, met nog eens benadrukken dat er huiswerk moet worden gemaakt. En dat wij ook huiswerk meenemen.