Reisverslagen Sri Lanka

7 februari 2024

We zijn goed aangekomen na een zeer rustig vlucht. Sunil was op post! Nog eventjes een tukje gedaan. Ontbijt ok in de keuken van Araliya Blue. Dit hotelletje waar we steeds onze reis beginnen viel deze keer wat tegen: niet zo proper en weinig service.

Negombo is druk zoals altijd. Geld gewisseld en eventjes rondgewandeld. 

Een bezoek gebracht aan St Mary's school waar we vroeger toiletten bouwden. Ziet er netjes uit maar toch problemen. De toiletten zijn wat vervuild, de vroegere toiletten zijn ingestort. Maar de bibliotheek die wij  lang geleden hebben opgestart ziet er goed uit: boeken netjes in glazen kasten, mooi in de rij. Er wordt gevraagd om het meubilair te vernieuwen... 

Onaangekondigd bezoek bij Christopher. Hij ziet er ziek en oud geworden uit. Zijn vrouw blijft altijd hetzelfde. Christopher is geëmotioneerd. 

De meisjes van Pradeepa waren aanwezig om te vertalen. Dit kort bezoek zal Christopher wel deugd gedaan hebben.

Dan terug naar Negombo stad, even een markje bezocht. 

Om de dag af te sluiten een boottocht gemaakt op de lagune, in de mangroves. De boot had wat motorpech, maar alles kwam goed.

Na het avondeten op tijd naar bed, want morgen vertrek om 5 uur in de morgen!!!

Tijd voor het ontbijt nu hier in Polonaruwa.

8 februari 2024

Afspraak om t vertrekken naar de projecten: 5 uur ‘s morgens.

Onze bagage stond klaar in de hall.... wat slepen wij toch allemaal mee! Eerst moesten alle goederen eruit die we zouden uidelen in de scholen. Dan onze valiezen als basis en daarop alle sportartikelen en schoolbenodigdheden die uitgedeeld zouden worden. Ik had nooit gedacht dat alles er zou in geraken.... Maar het lukte! De koffer zat tot de nok toe gevuld! Ik had gedacht dat er kamion zou nodig zijn! 

We zouden in een baanrestaurant gaan ontbijten, maar alle geschikte paatsten waren dicht. Uiteindelijk toch iets gevonden: Sri Lankaans omelet.

Ons eerste bezoek ging naar de Don Bosco school voor vocational training in Nochchiyagama. We waren één uur te laat. De jongeren wachtten ons op met bloemen en vormden een erehaag. Dit is voor ons altijd een bijzondere ervaring. We werden rondgeleid door een vriendelijk mooi broedertje. De school is zeer goed verzorgd, de jongeren zeer gediciplineerd. De cursussen omvatten verpleegkunde, technische beroepen en computer lessen. De leerlingen moeten 4000 Rs betalen per maand. De duurtijd varieert per dicipline: sommige anderhalf jaar, één jaar of 6 maand. Onze inbreng voor dit project bestaat erin dat we minder begoedde jongeren financieel steunen voor hun verblijfskosten, hun transportkosten en materiaalkosten. Dit bezoek werd afgesloten met een lekkere maaltijd.

Het tweede bezoek was een schooltje in Kalaththawa. Opnieuw te laat: anderhalf uur. Ook hier wachtten de kinderen ons op met bloemen en vormden een erehaag. Hier werden sport items uitgedeeld voor de lessen sport: voetballen,netbal + net, voleybal, basketbal, basebal pats, een discus voor discuswerpen en een kogel voor kogelstoten. Ook boeken, schriften en schrijfgerief werden uitgedeeld. De ceremone duurde lang, de speeches waren onverstaanbaar, maar alles kwam recht uit het hart. Wat ons steeds moeilijk valt is dat de kinderen een knieval doen als dankbetuiging. Voor ons is dit gênant, maar dit is hun cultuur: het is een uiting van dankbaarheid naar ouders en ouderen toe.

Het derde bezoek was de Nikawewa Junior School. Dit was een speciaal moment: we mochten de waterzuiveringsinstallatie openen. Dit is een school met 650 leerlingen, kinderen van arme boeren. Ook hier gaven we ondergoed voor meisjes (zij moesten één week per maand thuisblijven omdat er geen verzorgingsmateriaal voorhanden was). Opnieuw veel speeches, heel dankbare teachers. De principal was nieuw. Hij hoopte hier veranderingen te goede te kunnen verwezenlijken.Nieuwe request: een waterzuiveringsinstallatie voor het nabije ziekenhuis.

We reisden verder naar Anaradhapura, hotel Royal Residence.

9 februari 2024

Wekker om 7 uur, ontbijt om 8 uur.

Jonas en Sonia werden eerst naar de oude stad gebracht, wij bezochten Montesori School in Kunchikulama. Zeer enthousiaste leerkrachten. Kinderen hebben gezongen en gedanst, we hebben boeken en schriften uitgedeeld. Ook ondergoed voor de meisjes. Ook een setje met handpop en vingerpoppen gemaakt door Sonia. Leerkracht heel enthousiast. 

Vandaag ging het naar Kalawewa, de school waar de boedistische monnik de principal is, en die ook voor de christenen godsdienstles geeft. Met kerstmis heeft hij een kerstfeest gehouden met een kerststal, waarin hijzelf het Jezusbeeldje heeft neergelegd. We benadrukten hoe belangrijk het is dat verschillende godsdiensten en culturen samen werken en elkaar wederzijds respecteren. Dit zou een voorbeeld voor de wereld moeten zijn. De principal heeft nog een request: een waterzuiveringsinstallatie voor het schooltje.

Volgend bezoek is de Mihintale Junior school, het schooltje van Brian. Dit schooltje werd reeds lang gesteund door Hoeilaart. Brian is een rijstboer, zijn vrouw organiseert het kleuterschooltje gevestigd naast hun woning. Dit jaar zijn er slechts 15 kindjes, vorig jaar waren er nog 27. De slechte financiële situatie van de ouders heeft als gevolg dat ze de kinderen niet maar naar school sturen.Dit vormt een probleem voor het voortbestaan van de school, de kinderen moeten immers een kleine bijdrage betalen om naar dit schooltje te komen. De kinderen hadden lang staan wachten. Sommigen waren reeds naar huis. Toch hebben ze gedanst voor ons…. Dit is altijd een speciaal moment. We hebben speelgoed gegeven dat Jonas had meegebracht, en een pakketje poppenkastpoppen dat Sonia had gemaakt. Na dit bezoek haalden we Jonas en Sonia op die in de voormiddag op safari gingen om olifanten te spotten.

Dan ging het naar Kalawewa. Dit is de plaats waar vorig jaar een waterzuiveringsinstallatie geplaatst werd. De plaatsing gebeurde naar aanleiding van het overlijden van de zoon van dit pand, die aan nierziekte stierf. Het werd een grote meeting met een beginnende vrouwengroep, farmersgroep en jongerengroep. Dit alles vloeide voort uit de samenwerking van mensen uit het dorp om de installatie te plaatsen. Het overlijden van iemand kan ook een zeer positieve invloed hebben op de samenleving.

Deze dag was zeer aandoenlijk en gemoedelijk. Je voel goed aan dat deze projecten gegroeid zijn uit een grote nood bij de bevolking.

10 februari 2024

Vertrek vanuit Anaradhapura naar Hemapala de rijstboer die de drijvende kracht is van al onze bio projecten. 

Tot onze verbazing was er een ploeg aanwezig van de nationale televisie, die opnames kwam maken over het bio-rijst project. Jonas, Anne en Stefaan werd gevraagd om een demonstratie te geven om met de hand rijst te oogsten: met een sikkel de rijsthalmen afsnijden. Er volgde dan een interview waarin we konden vertellen hoe belangrijk gezonde voeding is voor de bevolking. We konden ook uitleggen hoe dit project gestart werd. Dit werd gefilmd, en ‘s anderendaags kwam het op de televisie.

Dit was voor ons een verrassing, maar het toont aan dat de bio rijstcultuur steeds meer aan belang wint. Hemapala is dan ook een goed geziene figuur die reeds aan de universiteit is gaan spreken over zijn ervaringen met de bio cultuur. Hij experimenteert met verschillende oude variëteiten rijst die zonder chemische stoffen heel goed groeien. Momenteel heeft hij 12 variëteiten in cultuur. Hij kweekt alleen zaaigoed dat hij dan bedeeld aan boeren die de biocultuur willen beginnen. Wat volgt op de televiesieopnames is een aaneenschakeling van ellenlange speeches. Er wordt 10 keer hetzelfde herhaald, maar je voelt dat de sfeer bij de boeren goed zit. Intussen is Sonia bezig om de kinderen te animeren. Dit valt zeer goed in de smaak bij de kinderen zelf, maar ook bij de moeders die aanwezig zijn.

We krijgen bij Hemapala een zeer lekkere maaltijd aangeboden.

Op weg naar Polonaruwa bezochten we een ‘woodcarvingshop’. Heel mooi houtsnijwerk, en er werd uitgelegd hoe men kleuren voor het hout kan maken met alleen natuurlijke materialen.

We werden dan naar een zeer mooi hotel gebracht dat geboekt was door bemiddeling van Adith, een goede kennis van Sudharma. Op die manier was deze locatie voor ons betaalbaar.

11 februari 2024

Interview, midden de rijstvelden, met Sonia, Anne, Annemie, Stefaan, Jonas en Lieve. Opgenomen op 10 februari (lees dag 4)  en uitgezonden door de Sri Lankaanse TV op 11 februari 2024.

Newsfirst is een Sri-Lankaans mediabedrijf met websites en TV-stations in drie talen: Engels, Singalees en Tamil. Zie https://english.newsfirst.lk en Newsfirst Sri Lnka @ youtube

Na ons verblijf in een mooi, luxueus hotel, en een uitgebreid ontbijt gingen we weer de projecten tegemoet.

Met enige vertraging, op weg naar Hingurakgoda, biorice farming project. Ook hier kregen we ellenlange speeches te verwerken. Deze boeren zijn één jaar bezig op de biologische manier, en de oogst is beter dan verwacht. We delen 15 pakketten uit aan jongeren.

Deze streek is vooral bekend op de bloementeelt… Het wordt dan ook het ‘bloemendorp’ genoemd. Langs weg staan talloze plastic serres met vele soorten planten en bloemen erin. Maar deze sector is in crisis. Vooreerst was er de corona waardoor er geen verkoop mogelijk was. Nu met de financiële crisis hebben de mensen geen geld om bloemen te kopen en de transportkosten zijn zo hoog dat er geen uitvoer mogelijk is. We worden zoete versnaperingen aangeboden met thee.

In de namiddag is er de meeting met de vrouwengroep. Jonas en Sonia waren niet mee; ze waren op olifantensfari. We zagen elkaar terug aan de ingang van het museum van Polonaruwa.

Na het middageten gingen we op weg naar Trincomalee. Er was moslimmuziek als we aankomen aan ons hotel. Dit hotel werd geboekt door Shiran, maar volgens Sudharma is het veel te duur. Er ontstond dan ook een vervelende discussie met de manager van het hotel en Sudharma; maar we bleven ter plaatse. De kamers zijn gevestigd in een soort cabanes. Mooi, maar basic, wel proper. Ons avondeten nemen we buiten het hotel

12 februari 2024

Een dagje de toerist uithangen.

Goed ontbijt, geen discussie meer over de prijs van het hotel. Uiteindelijk valt de prijs nog zeer goed mee…. De discussie was een misverstand.

We begonnen onze dag met een bezoek aan de warmwaterbronnen, een leuke ervaring waar iedereen heeft van genoten.

Na de verfrissing bezochten we Fort Frederic in Trincomalee, met bovenop het fort de Thirukoneshwaram Kovil: een hindoe tempel waar juist een ceremonie plaats vond. De tempel staat bovenop een berg, en van hieruit hebben vele mensen zelfmoord gepleegd: een sprong in de diepte recht op de rotsen en in het water van de oceaan. Momenteel is dit niet meer mogelijk omdat alles afgesloten is. Deze tempel is ook een bedevaartsoord voor de vruchtbaarheid. Koppels komen hier naartoe om hun kinderwens in vervulling te zien gaan.

Op de terugweg naar beneden konden we veel inkopen doen voor het winkeltje en voor de souveniertjes voor thuis. Eén van de goedkoopste plaatsen om souveniertjes te kopen.

Dan de weg op naar Dambula. Middageten in een zeer goed baanrestaurant: Sakura Restaurant. De middagshift was voorbij maar we kregen al het overschot van de verschillende schotels aangeboden: zeer lekkere combinaties. Op de muur heeft Jonas in mooi schrift een tekst achtergelaten om onze aanwezigheid daar te vereeuwigen.

Vandaar ging het naar Dambula. We waren nog juist op tijd voor een bezoek aan de tempel. Deze fantastische rotstempel is één van de mooiste tempels van Sri Lanka.

De nacht doorgebracht in een zeer basic maar proper hotel.

13 februari 2024

Ontbijt om 8 uur, vertrek naar Sigiriya om 9 uur.

Anne, Jonas en Sonia brengen een mooi bezoek aan de Leeuwenrots van Sigiriya.

Ik blijf achter met de driver en Adith. Ik heb mijn administratie wat bijgewerkt en een kort wandelingetje gemaakt. We lunchten in een restaurant in de buurt, Jonas deed een ritje op de rug van een olifant.

Daarna op weg naar Adams Peach. Het was een lange rit op zeer slechte weg. (‘s anderendaags bij daglicht zag het er beter uit).

De Coco Lagoon is een behoorlijk hotel,een beetje basic maar goed. Wij zaten drie verdiepingen naar omlaag… amaai al die trappen.

14 februari 2024

De stappers/klimmers zijn goed vertrokken om 2 uur in de morgen. 5500 onregelmatige trappen… naar omhoog en daarna naar omlaag… Ze arriveerden tussen 9 uur en 9.30 uur terug beneden. De achterblijvers sliepen zalig verder!

Na het gezamenlijke ontbijt vertrokken we naar Kandy. Het was dikke 3 uur rijden.

Het bezoek aan de ‘Tempel van de Tand’ was mooi en interessant, maar de gids viel voor mij tegen. Het optreden van de Kandy Dancers in de hall naast de tempel viel ook wat tegen: de dansers deden gewoon hun job…. weinig emotie en verfijning in de dansen. De acrobatie vond ikzelf wel de moeite. Na het optreden nog eventjes de tempel binnen gegaan voor de ceremonie.

Jonas had hotel Cassendra gereserveerd: dit viel zeer goed mee.

15 februari 2024

Goed ontbijt in Cassendra!

Jonas en Anne zijn in de vroegte vertrokken met de trein naar Ella. We zagen ze pas in de avond terug, na hun treinreis van 11 uur. Ze hadden een heel mooie ervaring.

Wij gingen met de bus (Van) naar Nuwara Eliya. Aankomst daar rond 13.30u. Het hotel was zeer basic: redelijk proper maar armtierig. Winkelen in N.E. was oké, Sonia heeft gevonden wat ze wou. Avondeten in de ‘Milan’, de plaats waar onze mensen altijd eten als ze in N.E. zijn. 

Jonas en Anne zijn aangekomen om 23u.

16 februari 2024

Er stond een bezoek gepland aan Horton Plain. Maar het weer viel niet mee: bewolkt en mistig. Dan maar naar Hakgala Park. Bij aankomst aan het park was het echt aan het regenen, toch maar binnen gegaan, maar het park in de regen geeft echt geen mooi beeld. Wel mooie bomen, en het park neemt zijn voorbereidingen voor ‘The Season’: vanaf half maart tot half mei staat het park (en gans N.E.) vol bloemen, type ons lentebloemen.

De strawberry farm was een voltreffer: aardbeien pannenkoeken, milkshake en als verrassing een ‘strawberry pizza’.

Om +/- 17 uur komen Shiran en Sudharma aan, de projectwerking kan beginnen.

17 februari 2024

De afspraak in het Home of Hope was 10.30u. Nog tijd dus voor een uurtje toerisme.

Moons Plaine (uitzichtpunt) kon niet doorgaan wegens te veel mist en motregen. We zijn dan maar naar Lovers Leah Waterfall geweest. Met onze 'van' naar een bepaald punt, vandaar te voet of met de tuktuk verder. Stefaan, Jonas, Adith en Anne gingen te voet, Annemie, ikzelf en Sudarma gingen met de tuktuk. Onderweg lieten we Sonia instappen… Een zitje naast de chauffeur, zeer oncomfortabel. Na een tijdje vroeg Sudharma om bij ons achteraan te komen (op haar schoot). Dus... met 4 gewichtige dames achterin de tuktuk. Steeds grensverleggende ervaringen! Op een uitzichtpunt gekomen stopte de tuktuk en moesten we te voet verder klimmen. Het was de moeite waard.

In Home of Hope ging de vergadering met de vrouwen door.

Een Kandy Dancer in vol ornaat wachtte ons op. Een geweldige ervaring, kippenvelmoment! Deze jongen van 24 jaar studeerde dansen aan de universiteit met de steun van ons scholarship. Nu is hij volwaardig danser in een dansgroep in Colombo en hij geeft les aan 3 verschillende groepen. Dit is een prachtig resultaat van onze werking. Dankzij zijn inkomen stelt de familie het ook veel beter: het huis is vernieuwd en vergroot en er werd een tuktuk aangekocht waarmee er een gezinsinkomen is. We mochten bij hem thuis thee gaan drinken. Hier hielden we allen een zeer goed gevoel aan  over!

De vrouwen van de vrouwengroep hadden zeker hun best gedaan. Ze hielden een kleine tentoonstelling van hun handwerken (om te verkopen op marktjes).

Er waren verschillende getuigenissen van mensen die hun diploma haalden via onze studiebeurzen en die nu een goede baan hebben.

Ook hier werden we vergast op enkele versnaperingen en thee.

In Home of Hope is een nieuwe zuster aangesteld als directrice. Zij laat een goede indruk na (vorige zuster werkte onvoldoende mee voor rapportering en daarom werd de samenwerking stopgezet). Nu is de samenwerking veel beter, ook met de vrouwengroep.Er waren een 10-tal meisjes aanwezig. Ze hebben met ons gedanst en gezongen, heel toffe sfeer. De muziekinstallatie die jaren geleden werd geschonken is nog steeds goed werkend en heel goed bewaard in een glazen kast. Maar de meisjes konden er goed mee omgaan, dit is het bewijs dat ze het wel mogen gebruiken.

18 februari 2024

Er was een afspraak in Ratnapura, waar Nishanti werkt. Zij is verantwoordelijk voor de begeleiding van de jongeren die vocational training volgen, de werking met de kinderen die van ons een studiebeurs krijgen en de straatkinderen.

Voor deze straatkinderen is zij een grote hulp: zij maakt de administratie in orde in verband met geboortebewijs, attesten van huwelijk en zo meer. Zij bereidt de kinderen voor zodat ze naar de gewone school kunnen gaan. Ook geeft zij advies en steun aan de kinderen en de eventuele ouders om een volwaardig leven te kunnen leiden. Voor de straatkinderen en hun eventuele familie betekent zij heel veel: zij geeft hen een plaats in de maatschappij, zij is een persoon waar ze bij terecht kunnen, zij voelen zich erkend in de maatschappij. Je voelt hier werkelijk aan dat Nishanti hun houvast is. 

We werden dan uitgenodigd bij de plaatselijke priester, waar we thee met lekkers kregen.

Nishanti is ook verantwoordelijk voor een vrouwengroep in Gurugalla die zelfhulpprogramma's opzet. Deze vrouwen hebben als dank een programma uitgewerkt met zang en dans, en dit programma werd aaneen gepraat door een meisje dat goed Engels sprak, wat ze zichzelf geleerd heeft met een App op de smartphone. Deze mensen helpen elkaar om op allerlei manieren vooruit te komen in het leven. Je voelt dat een kleine steun voor de vrouwengroepen een grote stap is voor het gemeenschapsleven in dit dorp.

Nishanti heeft dan ook verschillende 'requests': een overlockmachine voor de vocational training, andere werktuigen voor het bereiden van snacks en wieken voor olielampen.

Tevreden keerden we terug naar Negombo waar Eric ons opwachtte: hij was goed aangekomen om ons verdere programma mee te beleven en de algemene vergadering bij te wonen.

19 februari 2024

Tot nu viel de reis heel goed mee. De sfeer zit goed, de projecten zitten goed. De dagen vliegen hier voorbij en het programma zit bomvol.

We begonnen de dag met een bezoek aan het ‘mentel hospital Freedom Home’. Dit was een zeer schrijnend bezoek. Van bij ons eerste bezoek aan deze plaats 19 jaar geleden is dit de meest beklijvende plaats van al onze bezoeken. En de situatie is erop verslechterd. Het is moeilijk in woorden uit te drukken hoe de situatie hier is. Het gebouw is niet verzorgd, de enige activiteit die de mensen hebben is ‘wachten tot het eten komt’ en als gevolg van de huidige crisis is er slechts één maaltijd per dag. We kennen deze situatie reeds lang, meer, nu is het nog erger geworden. Er zijn blijkbaar werken aan de gang voor de verbetering van de grondbedekking van de binnenkoer. Er ligt een hoopje zand en grint op enige plaats waar de mensen buiten kunnen. Er verblijven 35 mensen, de kamers zijn eerder hokken dan kamers, donker en vuil. De matrassen zijn vuil, er hangt een geur op elke plaats die we betreden. Het vertrouwen in de eigenares is stuk, we gaven vorig jaar keukengerei, dit is nog niet gebruikt en staat in een voorraadkamer. We zijn geschokt en weten echt niet wat we hier kunnen doen om de mensen enigszins te helpen. We namen rijst, linzen, melkpoeder, suiker, bietjes en dergelijke mee om een week eten te koken.We gaven ook aan elk een ‘bun’ om direct op te eten. Je kan zien dat deze mensen honger lijden. We zullen uitzoeken hoe we deze situatie kunnen verbeteren, maar dit is niet gemakkelijk omdat de eigenares een politieke functie heeft en onze mensen hebben schrik om iets te ondernemen. Dit is de moeilijkste situatie binnen al onze projecten die we hebben in Sri Lanka.

Ons tweede bezoek was veel veel aangenamer. We bezochten de school van Rohini, een dame die +/- 25 mentaal zwakke jongeren (kinderen met het down syndroom) en volwassenen opvangt in die zin dat de kinderen 3 dagen per week naar de school komen en lessen krijgen. Dit gaat erom dat ze zichzelf kunnen behelpen op zoveel mogelijk gebieden. Er wordt met hen uitgezocht, kind per kind, wat er hen kan bijgebracht worden. De kinderen hebben ons ontvangen met bloemen, ook enkele ouders waren daar aanwezig. We moesten in het klasje gaan zitten, en de kinderen hebben voor ons gedanst: eerst een koppeltje dat een prachtige liefdesdans uitbeeldde, prachtig was dat! Zeer aandoenlijk, beelden die we zouden moeten doorsturen naar ‘down de road’. Na de dans van het koppeltje nodigde de jonge danser mij uit om met hem te dansen…. Kippenvel ervaring. Ook de andere kinderen dansten een mooie dans… hun kledij, allemaal door Rohini gemaakt was prachtig. Twee van de meisjes (autistische kinderen) namen het voortouw…. Beiden hadden talent. En de rest van de kinderen danste met hen mee, elk volgens eigen mogelijkheden. De dans-teacher stond in het deurgat instructies te geven. We trakteerden met koekjes en frisdrank…. Wat een dankbaarheid, wat een stralende ogen! Dit is een fantastisch project, momenten om nooit te vergeten.

Ons derde bezoek was al even aangrijpend. We mochten een waterzuiveringsinstallatie openen in een centrum waar kankerpatiënten verblijven gedurende hun behandeling. 100 tot 150 mensen kunnen er verblijven, sommigen een drietal dagen, anderen enkele maanden tot zelfs een jaar toe. Er is ook een kinderafdeling. We kregen een rondleiding, alles was netjes, grote slaapzalen, maar netjes ordelijk en proper. Dit alles wordt gerund door een boedistische monnik. Het gebouw staat op grond van de monniken, met giften werd het gebouw rechtgezet. De ontvangt was zeer warm. Eerst kregen we thee met lekkers erbij: sandwiches, specie bites, en zoete versnaperingen. Een groepje Kandy Dancers heetten ons welkom met een mooie dans op de geluiden van trommels. Eric en ik mochten het lint doorknippen, en de machine in gang zetten. We konden dan ook een lekker glas gezond water drinken. Het centrum beschikte wel over water, maar daarin zit teveel chloor wat slecht is voor de behandeling van de kankerpatiënten. Na de opening, en het drinken van een glas gezuiverd water, konden de speeches beginnen. Veel te lang en onverstaanbaar…. Maar,…. Het geheel werd opnieuw opgenomen voor uitzending op de televisie... Na de rondleiding in het centrum konden we terugkeren naar Negombo.Wat een aandoenlijke dag!

20 februari 2024

We vertrokken vanuit Negombo naar Thoduwawa in het noorden naar St. Anthony's School. En er is ons wat overkomen!... We waren 15 minuten te vroeg ter plaatse! Wij hebben de reputatie altijd overal te laat te komen dus... de school was nog niet klaar. Maar na een tijdje stond iedereen op zijn plaats en de ontvangst kon doorgaan.

Ook hier werden we begroet door de kinderen die een erehaag vormden en door een muziekband die ons begeleidde naar de speelplaats waar we de vlag van Sri Lanka mochten hijsen. Het hijsen van de vlag met de muziekband die de nationale hymne speelde was toch wel aangrijpend. Het was er bloedheet en we stonden in de volle zon. 

Onze tweede taak was om de waterzuiveringsinstallatie te openen. De installatie was nog maar net klaar en de leidingen moesten nog gespoeld worden, dus het eerste water uit de kraantjes was nog niet drinkbaar. Maar het water bij het begin van de leiding was wel reeds klaar. We mochten proeven en het water smaakte heerlijk...vooral was het koel! Na de openingsceremonie mochten we naar de (overdekte) feestzaal en werden we vergast op een programma om 'U' tegen te zeggen: zang en dans van de kinderen, ellenlange speeches van iedereen die belangrijk was. Afsluiter was natuurlijk de traktatie met thee, frisdrank en versnaperingen.

Van Thodluwawa ging het richting Puttalam naar Rajakadaluwa.

Hier woont een Tamil gemeenschap die ontstaan is tijdens en na de oorlog, toen vluchtelingen door de regering een stuk grond toebedeeld kregen om daar een leven op te bouwen. Maar daar waren geen voorzieningen (geen water, geen elektriciteit). De mensen, die elkaar niet kenden, moesten daar gaan samenwonen. Deze situatie geeft regelmatig problemen (kindermisbruik, vrouwenmishandeling...) omdat er geen natuurlijke band bestaat tussen de verschillende leden van de gemeenschap. Eén van onze comité leden heeft hier een vrouwenbeweging opgestart die tegen de mistoestanden wil optreden en die het samenhorigheidsgevoel wil stimuleren. Deze Tamil gemeenschap bestaat vooral uit moslims.

We hebben pakketten uitgedeeld met schoolboeken, schrijfgerief, brooddozen en drinkbussen. De getuigenissen van de moeders doen ons inzien hoeveel onze hulp betekent voor deze mensen in armoede: verschillende moeders kwamen zeggen dat ze nu eindelijk hun kinderen naar school konden sturen. Ook hier werd de vraag gesteld naar een waterzuiveringsinstallatie. Het opgepompte water is ook hier ongezond. 

Voor de nacht keerden we terug naar Negombo.

21 februari 2024

De reis ging naar Kurunegala, naar de Pimburuwellegama School.

Opnieuw werden we vergast op een welkomstceremonie met zang en dans en talrijke speeches. Hier werkte de waterzuiveringsinstallatie reeds een tijdje. We hadden hier een meeting met de schoolkinderen, de bioboeren en de vrouwengroep.

We deelden schoolpakketten uit en starterspakketten voor nieuwe bioboeren. Op het einde van de meeting mochten we een hoorapparaat overhandigen aan een jongen van 7 jaar die doofstom was geboren. Nu hij gebruik kan maken van het hoorapparaat (pas enkele weken) begint hij enkele woorden te spreken. Dit zal verder evolueren. De vader van de jongen betoont geëmotioneerd zijn dankbaarheid.

Naast schoolbenodigdheden mochten we ook de medailles uitreiken aan de jongeren die op een sportmanifestatie prijzen gewonnen hadden. We bleven overnachten in Kurunegala omdat de bezoeken van de volgende dag zich in de buurt bevonden.

Interview

Interview met de delegatie van de Martin De Kegel vzw en de Sri Lankaanse Martin De Kegel Foundation, uitgezonden op een Sri Lankaanse online nieuwswebsite op 21 februari 2024.

www.lankaenews.com is een Sri Lankaanse online nieuwswebsite die nieuws en artikelen biedt over actuele zaken in Sri Lanka. Het staat bekend om zijn onafhankelijke rapportages. zie ook hun facebookpagina. 

22 februari 2024

Het bezoek aan de Kurumawa School was een gevolg van de reis in 2023. Toen werd in deze school de waterzuiveringsinstallatie in gang gezet. Bij die gelegenheid vroeg de directrice van de school om een ander project te financieren. Dit schooltje (+/- 150 leerlingen) had geen bruikbaar toilet meer: de leerkrachten gebruikten het toilet van de buren, de kinderen gingen aan de rand van de speelplaats tussen de struiken. De directrice vroeg dan ook om de 2 kapotte toiletten te herstellen en een derde toilet bij te bouwen. Eric, Stefaan en Annemie hadden de situatie gezien en er werd besloten op de vraag in te gaan. Er werd een budget voorzien voor dit project.

En dit jaar mochten we de toiletten openen. Fier kon de directrice melden dat ze met het budget de 2 kapotte toiletten herstelde, er nog 2 bij kon bouwen en ook het beton van de feestzaal kon vernieuwen. Dit omdat de ouders van de kinderen het werk hadden gedaan, en zo budget hadden uitgespaard.

Deze manier van werken bevordert de groepswerking tussen de ouders. Samenwerking tussen ouders en school is belangrijk voor de opvoeding van de kinderen. Het is ook een garantie voor het onderhoud van de gebouwen: er wordt met meer respect gebruikgemaakt van de voorzieningen.
Ook in deze school was er een warme welkomstceremonie met optredens van de kinderen en de gebruikelijke speeches. Het viel echt op dat er een goede samenwerking bestaat tussen de school en de ouders. De jonge gemotiveerde directrice wil met haar leerkrachten de school verder uitbouwen en voorzien in een muziek- en danslokaal. Hiervoor worden tweedehands materialen verzameld om de kosten te drukken (vb oude telefoonpalen die zullen dienen voor het danslokaal). Zoals overal werden we ook hier vergast op een traktatie op Sri Lankaanse wijze met thee, frisdrank en versnaperingen.

Ons tweede bezoek was in de buurt van een tempeltje. Hier waren 5 universiteitsstudenten aanwezig die hun toelage kregen (oa een student geneeskunde en een studente apotheker). We deelden ook schoolbenodigdheden uit voor scholieren. Een meisje met het downsyndroom danst voor ons heel sierlijk een Sri Lankaanse dans. Dit was een ontroerend mooie belevenis. Ook zij kreeg een toelage omdat ze een opleiding wil volgen om te gaan werken in een grootkeuken.

De nacht brachten we door in Hikkaduwa, in het hotel waar in het weekend de algemene vergadering zou plaatsvinden.

23 februari 2024

Even een toeristisch intermezzo: uitstap naar Galle. Dit is een fort helemaal in het zuiden van Sri Lanka met een mooie omwalling waarop je rustig kan wandelen. Het heldere azuurblauwe water van de oceaan is zeer rustgevend. We bezochten de oude stad met zijn koloniale gebouwen uit de tijd van de Portugezen, de Nederlanders en de Britten. Galle is een zeer toeristische plaats met winkeltjes, restaurants en musea. Het is er steeds zeer heet. Onze driver bracht ons terug naar ons hotel waar we 's anderendaags de algemene vergadering zouden bijwonen.

24 en 25 februari 2024

De algemene vergadering in Sri Lanka is een jaarlijks terugkerende vergadering van de leden van het comité van de Foundation. Deze vergadering wordt steeds bijgewoond door een Belgische delegatie van de VZW.

Op de 'meeting' worden alle projecten geëvalueerd en besproken. Nieuwe projecten en 'requests' worden voorgesteld en goed- of afgekeurd door de aanwezige leden. Na het gebed begon Sudharma de vergadering met een powerpoint presentatie over de verschillende projecten. Ieder lid van het comité mocht daarna zijn werking voorstellen. Iedereen is ervan overtuigd dat de bestaande projecten verder gezet moeten worden. Voor de waterzuiveringsinstallaties wordt gevraagd om een fonds te creëren waaruit kan geput worden om het onderhoud van de installaties te bekostigen en herstellingen te doen. Er werd ook gesproken over de opvang van de psychiatrische patiënten in het 'Mental Hospital Freedom Home'. We vragen Nilani (lid van het comité die jurist is) om uit te zoeken hoe we hier betere hulp kunnen bieden. De nieuwe vragen gingen vooral om verhoging van het bedrag van het scholarship (studiebeurzen), verdere uitbreiding vocational training, waterzuiveringsprojecten, nieuwe zelfhulp vrouwengroepen en uitbreiding van de bestaande groepen, kleine hulpmiddelen voor mensen die een huisarbeid verrichten.

Onze indruk was dat er grote saamhorigheid en respect was binnen de groep van de leden van het comité. Ieder mocht zijn verhaal doen en vragen stellen. De leden kwamen uit veel verschillende streken van het land. We drongen erop aan dat iedereen steeds onze visie van hulpverlening indachtig is bij de keuze van de projecten. Onze visie is 'Mensen helpen die door niemand anders geholpen worden'. 

's Avonds waren we terug in Negombo.

26 februari 2024

Dit zou een vrije dag worden, maar we zijn toch nog naar een samenkomst geweest van de vrouwengroep in Negombo.

Deze vrouwen (vooral vissersvrouwen) hadden het moeilijk om rond te komen met het bescheiden inkomen dat de vissers verdienen. Gezien de algemene financiële crisis in het land werd alles heel veel duurder. De vrouwen kopen nu de voedingsmiddelen aan in grote hoeveelheden waardoor de prijs kan gedrukt worden. Wij hebben het beginkapitaal voor de samenaankoop voorzien. De vrouwen kunnen éénmaal per maand hun bestellingen doorgeven, en ook afhalen. Zij moeten binnen de maand hun betalingen doen, indien niet kunnen ze geen nieuwe bestellingen plaatsen. Ook hier zagen we dat de sfeer in de groep goed zat.

In de namiddag was het tijd om de valiezen te maken... In de vroege ochtend van 27/02 ging onze vlucht terug naar huis!