Een Reisverslag uit 2008, geschreven door Eric.
De reisverslagen werden meestal als e-mail verstuurd tijdens de reis zelf. Vaak geschreven op een querty computer van een bestuurslid of in een internetcafé, soms op een eigen laptop en uitzonderlijk zelfs op een smartphone.
De teksten zijn niet gewijzigd en vormen een authentiek relaas van de reis, sfeer, ervaring en bovenal van de toestand van Sri Lanka op dat ogenblik.
Het is gewoon fantastisch tot nog toe, met vandaag als kers op de taart dat zo'n 15 kinderen (van de school) zijn komen meewerken, kuisen, opruimen, en steentjes (een soort bricallon) voeren. Na de WC bouw en de waterput (die veel vlugger klaar waren dan de mensen hier gepland hadden) is er eigenlijk niets spectaculairs geweest als werk, maar er is op deze school zo veeeeeel te doen, en met weinig middelen kan er volgens mij heel wat gebeuren. ik denk dat de filmbeelden boekdelen gaan spreken.
Ik had, omdat onze opdracht vervuld was, wat andere werkjes in gang gestoken.
steengruis en ander vuil ruimen, en vervangen door fijne steenjtjes (zoals we 2 jaar geleden verwerkten in de beton, op een plaats waar twee daken ''afwateren'', die steentjes zorgen ervoor dat er geen modder wordt gevormd.
en papiertjes ruimen ( er zijn geen vuilbakken voorzien op school) Vandaag is dat spectaculair vooruit gegaan omdat die kinderen (door Christopher opgetrommeld) meehielpen. Belangrijkste is nog dat ze zelf wat meehelpen. we zijn eigenlijk maar twee en een half uur bezig geweest, en toch is er heel wat vooruitgang geboekt.
We hebben belofd dat ze 10 vuilbaken mogen kopen, en gevraagd de kinderen te motiveren om die vuilbaken dan te gebruiken.
De voorgevel, het beeld van de school, was erbarmelijk vuil, vooral door vogeluitwerpselen (kraaien) en stof. We hebben beslist om, na de opruiming van alle bouwafval, ook die gevel te laten schilderen, kwestie van het beeld van de school, vooral voor de kinderen, wat te verbeteren. we zouden wel graag zelf schilderen, maar er moeten eerst wat herstelwerken gebeuren (plaaster) en schilderen zal dus voor later zijn. We hebben 100 euros toegezegd om dat te doen. Maar we hebben de gevel al afgewassen, en dat was ook spectaculair. op een uur tijd kon je hem niet meer herkennen. ik denk dat dat de aanzet was om de kinderen te doen meehelpen (Christopher keek raar toen wij daar aan t'kuisen waren !!)
En we (ik) heb ook voetbal gespeeld met de kleinkinderen van Christopher. Ze waren ongelooflijk gelukkig, hun gezichtjes straalden. Ik was kapot (op het strand in zand voetballen) maar zeer voldaan. Ik nam ze ook een voor een mee in de zee, spelen in de golven. Ik denk voor hen een onvergetelijk moment. 's anderendaags was de hele familie ( grootmoedere incluis) op het strand om de tweede match te bekijken. Grootmoeder was al in geen (20 ?) jaar op het strand geweest.
Kandy was prachtig, de tempel en de Kandydansers onvergetelijk mooi.
Nuwara Elya is ook heel mooi, de thee-vallei (zo noem ik dat) is uniek.
Het weeshuis nogal schrijnend, maar de kinderen zijn toch geholpen. De linehouses zien er ook schrijnend uit, ik vraag me af of we daar niet wat meer energie in moeten steken (en geld). Maar hoe vinden we de meest arme ?? Hoe zorgen we ervoor dat het niet altijd dezelfde zijn die iets krijgen ?
Het kapperssalon, waar "limburg" geld in heeft ge-investeerd, blijkt niet te funktioneren, er komen geen klanten.
Ik heb hen gesuggereerd een klantenkaart te ontwerpen , met een systeem van: na twee beurten een beurt gratis, die wij dan betalen. Die klantenkaart op naam, en met ons embleem. Ze gaan het uitproberen. En ik heb hen ook gesuggerreerd om een paneel te maken dat het "saloon" op zijn minst vor de deur bekendt maakt. Je kan gewoon niet zien dat daar een saloon is.
Kleine dingen kunne misschien iets teweeg brengen.
Ook in de vissershuisjes, nabij het strand waar de vissen gedroogd worden, ben ik bijzonder aangesproken geweest door de bijna erbarmelijke woonomstandigheden van sommigen. Ik probeer hier nog persoonlijk wat te doen, ik ga daarvoor hulp inroepen van de dochter van Christopher, maar weer die vraag, hoe weet ik dat ik de ergste nood ledig ?? en hoe voorkom je jaloesie ? want iedereen helpen is niet mogelijk.
Ik kom zeker terug thuis met meer vragen dan voorheen, en met het gevoel dat ik zeker moet terug komen, beter voorbereid om aan "deze twee laatste paragrafen"
te werken. Ik ben me bewust van de moeilijkheden daaromtrent, maar ben daarvan niet bang.
Over de aanslagen horen we weinig. Het drukte een beetje op de sfeer gedurende de uitstap, maar al bij al viel dat nog mee. Men zei ons dat ze de boel echt aan ''t uitkammen zijn, en dat dat goed is voor het land, dat spreekt vanzelf natuurlijk.
Adamspeak dan, gewoon een uitzonderlijk unieke ervaring. Ik had het (on)geluk dit te doen op de "independance"day, er was zoveel volk dat je op iedere trap moest wachten om nog een treedje vooruit te geraken. Ik wil het nog eens overdoen, op een gewone weekdag, om het op een andere manier (meer normaal) te beleven.
Spijtig dat het zeer bewolkt was, ik heb van de zonsopgang niet veel gezien.
Het is vandaag gaan regenen, en onweer verhindert me om eens in zee te zwemmen. Ik hoop dat morgen te doen.
Groetjes,
Eric